‘Klezmer’ is
afgeleid uit twee Hebreeuwse woorden:
‘klej’ = instrument en ‘zemer’ = lied.
Het is de
benaming voor de oorspronkelijk instrumentale muziek die gespeeld
werd bij bruiloften en andere feesten van de asjkenazische joden. De
asjkenazim ofwel Duitse joden verspreidden zich vanaf de Middeleeuwen over
Oost-Europa tot in de Oekraďne. In hun taal - het Jiddisch - is ‘de
klezmer’ óók
het woord voor de muzikant die zijn instrument laat praten, zingen en
huilen. En ‘klezmorim’ is daarvan het meervoud.
Zowel in hun taal als in hun
muziek is duidelijk de invloed van alle betreffende landen waar zij zich
vestigden hoorbaar. Zo is het Jiddisch vermengd met bijvoorbeeld Poolse
woorden en klinkt de muziek dan eens Roemeens, Hongaars of Russisch. Dit
biedt de muzikant een grote vrijheid in interpretatie en improvisatie
hetgeen de klezmermuziek dan ook typeert.
Meeslepende melancholische
melodieën en vrolijke dansmuziek worden in het programma van Mejoeches met
elkaar verenigd. Naast Jiddische liederen brengt Mejoeches momenteel ook
liederen in het Ladino van de sefardische ofwel Spaanse en Portugese joden.
De sefardim zijn als gevolg van de inquisitie uitgeweken naar Marocco,
Joegoslavië, Bulgarije en Griekenland en ook zij hebben speelstijlen en
melodieën uit al deze landen in hun eigen repertoire opgenomen. Mejoeches
maakt zo ook wel eens een uitstapje naar Balkan- en Griekse muziek.
